In de maand april wil het in de nacht nog wel eens een paar graden gaan vriezen.
De fruitboeren zijn dan zeer alert want een nachtvorstje over een bloesempje is niet leuk en richt enorme schade aan. Met 1 hand buiten het slaapkamerraam brengen zij de nacht door en voelen zij vorst dan zijn ze subiet in een vloek en een zucht (maar dat mag je niet zo zeggen) in de boomgaard. Voor een paar jaar terug waarschuwden zij elkaar.
Dit nu hoeft niet meer omdat ook daarvoor de systemen geautomatiseerd zijn. Elkaar helpen doen zij sowieso, immers de concurrentie ligt niet in de Betuwe, die ligt elders in Europa waar de zon meer van zich laat zien, de arbeidskosten lager liggen en de subsidie het leven van de fruitboer aldaar doet veraangenamen.
De waterkanonnen worden aangezet en na een minuut valt er van boven over de totale boomgaard een fijne waternevel. De nevel valt neer op de bloesem of het inmiddels al gevormde peertje of appeltje. Deze nevel bevriest onmiddellijk, nevel wordt ijs. Geleidelijk aan vormt zich een mooi ijslaagje. Knappe koppen hebben ontdekt dat het hierdoor onmogelijk is dat binnenin de ijscocon vorst kan ontstaan waardoor schade wordt voorkomen. Op deze manier wordt de vrucht in bescherming genomen.
In de ochtend wanneer het licht begint te worden loopt ook de temperatuur op.
Het ijs vervalt geleidelijk weer in water. Het is nog maar 9 – 11 jaar geleden dat door zo’n nachtvorst de opbrengst van zo’n hele boomgaard volledige werd uitgeschakeld en in dat jaar geen enkele vrucht meer voortbracht.
Overigens zal duidelijk zijn dat ook een fotograaf kunstwerk moet vertonen voor het maken van zo’n foto. Hij ligt op de grond in een combinatie van water en ijs, in de ene hand een paraplu en in de andere hand een camera.
