Tegenover station Santpoort Zuid stond sinds jaar en dag het Koffiehuis van de familie Numan. Een meer gebruikte benaming was het “Tentje”. Een walhalla!! Achter het raam zag je een enorme sortering snoepgoed, dropjes voor een cent, kauwgum, chocolade, duimdrop, toverballen, spekkies, negerzoenen, kauwgomballen, karamel toffees, dropveters en wat al niet. En natuurlijk in de zomer heerlijk ijs. Als je eindelijk wist wat je je wilde, ja je wilde wel alles natuurlijk, dan klopte je op het raam en deed Meneer Numan een schuifraampje omhoog en gaf hij wat je had aangewezen. Later heeft dochter Til nog enkele jaren haar vader geholpen.
Toen ik in 1953/54 een jaar of 10, 11 was heb ik het “tentje” geschilderd. Nou ja geschilderd. . . Meneer Numan vond het wel goed.
Mijn grootvader ondernam in de zomermaanden regelmatig een ochtend loopje naar mijn moeder, “van de Van Dalenlaan naar de Willem de Zwijgerlaan”. Op de terugweg en halverwege schoof hij aan op de bank naast het koffiehuisje. Daar zaten andere Santpoorters met een praatje van alledag! Gewoonlijk veelal met gelijkgestemden, af en toe een dissonant. Waarover spraken zij dan?? Tjaa, wie zal het zeggen, je kunt het wel raden . . over Stormvogels, ik denk over de politiek enne . . hoe het allemaal goed moet komen.
