Superleuk, het leek mij leuk om er met de camera en een tas vol rolletjes stevig op uit te trekken. Als mensenmens zoek je die graag op, babbeltje hier praat je daar. Dus. . op weg naar het Spoorwegmuseum in Utrecht. Ik was er al vroeg maar toch te laat, want al die. . . ja al die anderen waren mij voor. En dat waren er wat, sjonge jonge.
Bij al die twintigtallen superfraaie landschap presentaties en schitterende treinen die daar doorheen flaneren is het een drukte van belang.
Met handige handjes kom je verder!! Soms heb je met fotografie een extra handje nodig. Makkelijk om het zomaar bij-de-hand te hebben.
En je hoort nog eens wat. Je wil graag met de mooiste plaatjes thuiskomen. Vet hoor . . “alsjeblieft graag opzij ja, wilt u even naar voren gaan, u staat al lang hier, kan ik er eindelijk langs, wat een geëtter hier zeg, zo zie ik geen zak”.
Spoorwegmuseum, de moeite meer dan waard. Heel mooi allemaal, verzorgd en zeer smaakvol, ook de appeltaart en de heerlijke cappucinno.
Foto is beslist niet gemanipuleerd, kwam met dit beeld zo uit de camera.
