In het Financieel Dagblad, fd.weekend zaterdag 4 augustus 2012, schrijft Olivier van Beemen een fraai verhaal over de Franse spaarders die ooit intekenden op leningen uit het Tsaristische Rusland. Na de Russische Revolutie konden zij fluiten naar hun geld. Ook nu nog strijden schuldeisers voor een vergoeding.
Na de revolutie in 1917 weigerden de nieuwe communistische machthebbers te betalen. Immers de leningen waren niet aangegaan door het Russische volk maar door de toenmalige regering, de klasse die de macht had in die kapitalistische samenleving.
Ook Britten, Duitsers en Nederlanders deden mee aan de leningen. De totaalsom van die 3 landen is slechts een kwart van de Franse leningen, zo vervolgt Olivier van Beemen.
Zo herinner ik mij dat er jaren geleden in Nederland een vereniging of stichting was die zich sterk maakte “certificaathouders” te vinden en bijeen te krijgen om gezamenlijk een vergoeding zien te bemachtigen.
Een vriend van onze familie had een flinke stapel certificaten.
Onmiddellijk ben ik het huis en de garage doorgerend om te zoeken naar de stapel waardepapieren die ergens in mijn archief liggen, vermits… het papier niet is verteerd. Een krant van 1950 gaat al aardig verkorrelen, een waardepapier van 100 jaar oud zal het moeilijk hebben om erbij te blijven. En ja hoor… het zoeken wordt beloond. In de loop van volgende week wil ik bezien in hoeverre Poetin een open oor zal hebben voor onze problemen, ik ga hem mailen.
Van al het geld dat Rusland heeft geleend zijn mooie dingen gedaan, onder andere is een groot spoorwegnet aangelegd. Of zij ooit zullen uitkeren valt sterk te betwijfelen. De Fransman Freymond heeft er een boek over geschreven met als titel “Geschiedenis van de grootste plundering van de eeuw”. Rusland houdt zijn mond en ook zijn knip stevig dicht.
