Nou ja . . . “oud papier”, zo zeggen wij dat toch. Als de krant van gisteren, het blaadje van de H+B club (hand en korfbal), allerlei aanbiedingen en de “Huis aan Huis” van vorige week in de papiercontainer wordt gegooid roepen wij, “da’s oud papier”. Zo vergankelijk lijkt dat te zijn. Nog geen 4 weken oud. De 3 loodzware zakken . . dat is een ander verhaal, dat is wel oud papier.
Langzaam slib je dicht bij het bewaren van allerlei spullen. Voor de één zijn dat de poppen met de poppenwagen, een ander wil z’n 30 jaar oude sleetje niet kwijt. De moeder van de poppenwagen denkt dat als er ooit een dochtertje komt dan kan zij fijn met Mamma’s lieve poppen spelen. Mamma zou moeten weten dat tegen de tijd dat haar dochtertje wordt geboren heeft zij een iPhone in haar knuisje. Kindje gaat niet meer naar school want alles wat zij moet weten staat op de haar . . ja . . de iPhone.
Mamma’s grote Jongen wil wel met het sleetje spelen en de berg af, maar er tegenop lopen…”Nee Mam dat is mij teveel”. “Op mijn Nintendo is het leuker, veel meer sneeuw, ga je 3 keer zo snel en geen kouwe wind”. U vindt dat ik erg afdwaal. Ja inderdaad er ligt geen enkele verbinding en lijkt ook nergens op.
Nog gauw even over die zakken. De stelling met archiefspullen is al jaren overvol, meer bescheiden en rotzooi ervoor op de vloer als in de stelling. Twee dagen aan de slag met de papierversnipperaar. Zo lang. . . ja zeker want na hurry-on insteken raakt zo’n apparaat redelijk oververhit, slaat af en moet je een tijd wachten. Door goed aandrukken gaat er enorm veel in zo’n zak maar wordt tevens loodzwaar. Onze, overigens prachtige muziekspelende, Muziekvereniging, is er dolblij mee.
