Het zou vlak bij het plein zijn, zo is ons gezegd. Een standhouder die op het plein in Barcelona kastanjes staat te roosteren leggen wij onze wens uit (Ppfftt..), hij vertelt ons met ‘handen & voeten’ hoe of wij bij de marktkraam kunnen komen waar wij zo heel graag een mint T-shirtje willen kopen. Na enig heen en weer lopen in die afmattende hitte, straatje in en steegje door en uit, kwamen wij overal maar niet bij een kraam waar mintgroene T-shirtjes te koop zijn. Mensenlief, waarom moet dat eigenlijk nu? Kan dat niet beter in Holland?? Naarmate wij natter worden raken in stijgende lijn ook de gemoederen verhit. Wéér naar de standhouder, weer een uitleg. Bij zijn verhaal kon je niet goed zien of hij driftig was of over-enthousiast, verstaan deed je het niet. Weer lopen en je een hekel gaat krijgen aan mintgroen.
We hoorden aan te komen op een grote overdekte markt, vervolgens naar de meest linkse rij en daarin naar de 8e gang. Wij gaan op weg en onverwachts. . . daar moet het dan zijn. Een immense hal, nu komt het goed. Binnen zetten wij de spurt erin, gaan naar de linkse rij en 8e gang. Het wordt rennen. En daar. . . op een stand zien wij een heldere haast lichtgevende kleur groen. Maar helaas geen t-shirts en die Spaanse standhouder wist van niks en wij eigenlijk ook niet meer.